روز تو، روز یاس سپید - مرضیه موسوی*

روز پرستار، روز همیشه جاری عشق و عاطفه، روز تمام نیکی ها که نیکی اش تا اوج آسمان ها پر می کشد و بر تن رنجور بیماران نور امید و عشق می پاشد، نوری که شفابخش است و پر از رحمت ایزدی...
حضورش زینب گونه است بر بالین بیمار و پیام رسان آرامش و امید، قلبش وسیع تر از آسمان، مقاوم تر از کوه و زلال تر از آب و مهربان تر از مادر، فرشته ای که برای خدا خدمت می کند و ایزد تعالی نظاره گر صبر، مهربانی و اسوه اش...
پرستار، فرشته ای که با دستان شفابخشش به لحظه های تبدار بیماران جان می دهد و از هر نگاهش، لبخندش و لطافت انگشتانش حیات جاری است و بدون هیچ انتظاری مانند ابر بهار در آسمان بهشت می بارد و جان می بخشد بر تن رنجور بیماران.
فرشته نجاتی که به عشق بیماران لباس سپید فرشتگان بر تن می پوشد و عاطفه و مهرش را از عاطفه زینبی(س) سرچشمه می گیرد، مهری که از اعماق قلبش می جوشد و بالی می شود برای پرواز بیمارانش، صبر و شکیبایی که از بانوی کربلا آموخته و لحظه ای از آن فروگذار نمی کند.
مصائبش زیاد است، اما شغلش به عشق بند است و هیچ، اگر بهشت را هم به او ببخشند، باز هم بهشت برای این مجاهدت و شکیبایی اش کم است، حالا که می داند دردمندی به دستان شفابخش او دخیل بسته، تاب ندارد، با شوق و رنج می آموزد تا انسان را به آرامش برساند، این جویبار ایثار به چشمه تقوای الهی متصل است.
روز پرستار، یک روز نیست، همه هفته ها، ماه ها، سال ها و همه روزهای خدا روز پرستار است، روز ولادت میوه دل مولاعلی(ع) زینب کبری(س) که مظهر صبر و شکیبایی شد و شعر بردباری سرود تا امروز افتخار کنیم به وجود پرستارانی که از جان مایه می گذارند و همانند پرستار کربلا الگوی مهربانی و عطوفت می شوند.
سفیدپوشانی که باید تمام قد مقابل آنها زانو بزنیم و دستان پر از مهر، عاطفه و دلدادگیشان را بوسه بزنیم، سفیدپوشانی که هر روز و هر لحظه معجزه عشق را به نظاره می نشینند و بر این جایگاه خود می بالند.
پرستاران ما امروز آینه تمام نمای بانوی دشت کربلا و تندیس صبر و ایثاراند، عصاره همه خوبی ها که باید قدر بنهیم و این آموزگاران جهاد و صبوری را ارج بگذاریم، آنها اسوه استقامت و عشق اند...
در این بهشت خدا به خود می بالیم که دریای عشق و عطوفتش را در دل انسان هایی جاری کرد که از انسانیت موج می زند و با هیچ تلاطم خستگی و درد، خسته و رنجور نمی شود، موج می زند و از چشمه صبر و مهربانی اش تن بیمار و رنج دیده هم نوعش را از احسان و از خود گذشتگی سیراب می کند.
افتخاری که امروز ملایر نیز به داشتن یک هزار فرشته نجات به خود می بالد و از هیچ تلاشی برای کم کردن دغدغه آنان دریغ نمی کند، دغدغه ای که رئیس نظام پرستاری ملایر نیز آن را به گوش مسئولان کشوری رسانده تا بتواند با پاسخگویی به این مطالبات، زمینه ارائه خدمات بهتر و کیفی را برای بیماران مهیا کنند.
نامگذاری روز ولادت زینب کبری(س) به نام روز پرستار بهترین نامگذاری است، پرستارانی که به گفته علیرضا مرادی نماد ایثار و گذشتند و بدون چشم داشت به مادیات، فداکاری خود را در حق بیماران تمام می کنند.
حیف است شهری با مردمانی سرشار از عشق، فرهنگ و نیکوکاری، از کمبود فرشتگان نجات رنج ببرد، شهری که باز هم برای تربیت و تحصیل 80 پرستار در دانشکده پرستاری اش به خود می بالد تا در آینده این فرشتگان نجات بتوانند نجات بخش جان بیماران زیادی شوند و مدالی طلایی برای این خطه ایران زمین کسب کنند.
در میان این همه حس نوع دوستی، ایمان و انگیزه پرستاران برای کمک به هم نوع خود، اما مشکلاتی همچون اجرایی نشدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، تاخیر 11 ماهه در پرداخت کارانه پرستاران ملایری، اصلاح نشدن چارت بیمارستان ها برای جذب نیروی پرستاری، کمبود پرستار مرد و تعریف نشدن حرفه پرستاری جزو مشاغل سخت و زیان آور که رئیس نظام پرستاری ملایر به آن اشاره می کند، شاید شایسته این اسوه های صبر و استقامت نباشد.
فرشتگانی که ایثار و عشق را با تمام وجود لمس کرده اند و همواره امید از چهره شان موج می زند، فرشتگانی که فقط برای خدا خدمت می کنند و از سختی ها باکی ندارند، روزتان مبارک اسوه های عشق و مهربانی...
*خبرنگار مرکز همدان